آوازهای غمگین اردوگاه

darya

یه کتاب قشنگ دیگه از شرمن الکسی.
البته به اندازه‌ی کتاب قبلیش، خاطرات صددرصد واقعی یک سرخ‌پوست پاره‌وقت دوستش نداشتم، اما اگه باز هم کتابی ازش پیدا کنم دوست دارم بخونم.
این کتاب درباره‌ی سرخ‌پوست‌ها و فرهنگشون و مشکلاتشون و ظلم‌هایی که بهشون می‌شه بود. خیلی سخته که عده‌ای مجبور باشن حتی برای یه زندگی کردن ساده انقدر سختی بکشند و برای هر خواسته و آرزویی که دارند جواب پس بدن و خب وقتی یه عده رو از اجتماع جدا می‌کنند و اجازه‌ی خیلی کارها رو بهشون نمی‌دن، جلوی رشدشون رو می‌گیرن.
یکم حالت تخیلی داشت و اتفاقاتی توی داستانش می‌افتاد که درواقع امکان پذیر نیست اما این وقایع حالت سرخ‌پوستی داشت که من دوست داشتم.
روون بود و راحت خونده می‌شد اما مشکلات ویراستاری داشت که من فکر می‌کنم اشکال از نشرش باشه چون شکسته نویسی کل متن طبق اصول نیست اما این کتاب کلش شکسته بود و یه جاهایی اشکالات دیگه‌ای هم داشت مثلا به‌جای می‌خواست بزنتش نوشته می‌خواست بزنِ‌ش. (بعضیا این‌جوری می‌گن اما برای نوشته اشتباهه)
داستان درباره‌ی چندتا سرخ‌پوسته که یه گروه موسیقی تشکیل می‌دن و یه بزرگ مادر یه چیزی مثل خدا، یه نوازنده که آزادیشو داده، یه کشیش، عشق، یه عالمه اسب و راستش من یکم گیج شدم که نویسنده می‌خواست چی بگه. شاید بیشتر می‌خواست از محدودیت‌هایی که برای سرخ‌پوستا هست بگه یا از ضربه‌هایی که بعد از این محدودیت‌ها می‌خورن‌.