پری منصوری دار فانی را وداع گفت

اسدالله شعبانی، در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، با اعلام خبر درگذشت پری منصوری، گفت: پری منصوری از نویسندگان و مترجمان ایرانی و همسر محمود کیانوش است که به علت بیماری‌ چند سالی است در لندن تحت درمان بوده و تا به‌حال چندین بار مجبور شده در بیمارستان بستری و تحت درمان قرار گیرد. تا اینکه جمعه (۲۲ فروردین۱۳۹۹) خبر فوت او را شنیدم.

او در ادامه بیان کرد: پری منصوری بیش از 10 سال بود که از بیماری رنج می‌برد و به همین دلیل او و محمود کیانوش نمی‌توانستند به ایران بیایند. و این مساله را محمود کیانوش در نامه‌هایی که برایم می‌فرستاد، می‌نوشت.
شعبانی درباره کتاب‌های پری منصوری گفت: حدود 15 سال پیش کتابی از او به نام «نه، خواب نمی‌دیدم» در انتشارات توکا منتشر کردم. البته کتاب‌های دیگری هم برایم فرستاده بود که منتشر کنم اما نتوانستم چاپ کنم. همچنین از او کتاب‌های دیگری هم، چه تالیف و چه ترجمه، در طول این مدت از سوی ناشران مختلف منتشر شده است.

وی افزود: پری منصوری قلم خوبی داشت و آثاری از او در خارج از کشور منتشر شده است. علاوه بر تالیف، او مترجم خوبی هم بود و ویراستاری آثارش را محمود کیانوش انجام می‌داد.

به گفته شعبانی، پری منصوری در ایران دو خواهر داشت که یکی از آن‌ها به نام هما منصوری از بازنشستگان آموزش و پرورش است و در ایران مسئول پیگیری کارهای چاپ آثار خواهرش و محمود کیانوش است.
پری منصوری (کیانوش) متولد سال ۱۳۱۴ بود. او در دانشگاه تهران در رشته ادبیات انگلیسی و مطالعات اجتماعی تحصیل کرد. نخستین اثرش، ترجمه کتاب «مادام کور» در سال ۱۳۴۲ منتشر شد و جایزه بهترین کتاب ترجمه سال ایران را برد. او حدود بیست سال به تدریس زبان انگلیسی در مدارس ایران مشغول بود تا اینکه در سال ۱۳۵۴ به اتقاق فرزندان و همسرش محمود کیانوش، نویسنده و شاعر، به انگلستان مهاجرت کرد.

او ترجمه آثاری از ایوان تورگینف، ژول ورن، جرج الیوت، ادیت نسبیت و آندره موروا به فارسی را در کارنامه دارد. او چند اثر به فارسی و انگلیسی در ایران و بریتانیا منتشر کرده، از جمله رمان «بالاتر از عشق» و مجموعه داستان «نه، خواب نمی‌دیدم». «باران بهاری» (داستان‌های کوتاه از نویسندگان جهان - انتشارات آبانگاه-۱۳۸۱) و «روزی از روزهای زندگی» نوشته مانلیو آرگه تا(نشر مروارید-۱۳۸۴) نیز از ترجمه‌های او است.

منصوری در دهه‌های ۱۳۴۰ تا ۱۳۸۰ کتاب‌های داستانی متعددی هم برای کودکان و نوجوانان ترجمه کرده و خودش نیز داستان‌هایی نوشته است. «بچه‌های راه‌آهن» نوشته ادیت نِزبیت (انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان-۱۳۵۵) که بر اساس آن فیلمی نیز ساخته و در تلویزیون ایران هم پخش شده است از معروف‌ترین ترجمه‌های او است و چندین بار تجدید چاپ شده است.