ذبیح الله منصوری

تولد : ۱۲۷۸ سنندج - وفات: ۱۳۶۵ تهران

ذبیح الله حکیم‌الهی دشتی، فرزند اسماعیل معروف به ذبیح الله منصوری و با نام‌های مستعار پیشتاز و ناصر در سال ۱۲۷۸ در سنندج به دنیا آمد.
او در مدرسه‌ی آلیانس (سنندج) کردستان درس خواند که فرانسوی‌ها آن را اداره می‌کردند. در کرمانشاه زبان فرانسه را از پزشکی که این زبان را می‌دانست فراگرفت. در بازگشت به تهران و درگذشت پدر، عهده‌دار مخارج خانواده شد و به ناچار از تحصیل دست کشید و در سال ۱۳۰۱ شمسی با تأسیس روزنامه کوشش با سمت مترجم داستان و مقاله و مطالب علمی در آن روزنامه شروع به کار کرد. بعدها با روزنامه کیهان، اطلاعات، ایران ما، داد، باختر، اختر امروز، مجله خواندنیها، مجله‌ی ترقی، مجله‌ی تهران مصور، مجله‌ی روشنفکر، مجله‌ی سپید و سیاه، مجله‌ی امید ایران، روزنامه پست تهران و سرانجام مجله دانستنیها همکاری داشت.
منصوری بیشتر از ۶۰ سال نوشت و ترجمه کرد. گفته می‌شود حدود ۱۲۰۰ عنوان داستان و مقاله و کتاب نوشته‌است. بنابر شواهد و دلایل موجود، بسیاری از کارهای او که به نام ترجمه چاپ شده‌است توسط خود او تألیف شده اما بنا بر ضعف فرهنگی آن دوران ایران و تمایل ناشران برای چاپ آثار ترجمه از نویسندگان خارجی، منصوری برخی از کارهایش را به ناچار به نام ترجمه نویسندگان موهومی چاپ کرد.
ذبیح‌الله منصوری در ۱۹ خرداد ماه ۱۳۶۵ در بیمارستان شریعتی در ۸۷ سالگی درگذشت.
تعدادی از ترجمه‌های او:
خواجه تاجدار/ ژان گور
شاه جنگ ایرانیان در چالدران و یونان/ جون بارک و اشتن متز
جراح دیوانه/ یورگن توروالد
غرش طوفان/ الکساندر دوما
قبل از طوفان/ الکساندر دوما
سینوهه پزشک فرعون/ میکا والتاری
اسپارتاکوس/ هوارد فاست
لولیتا/ ولادیمیر ناباکوف
سه سال در ایران/ کنت دو گوبینو
شاه طهماسب و سلیمان قانونی/ آلفرد لابی آر
دون کیشوت/ میگل سروانتس
زندگی پزشکی من/ آندره سوبیران