رهبری

درس‌هایی که از زندگی و سال‌های حضورم در منچستریونایتد آموختم، نوشته سر الکس فرگوسن مربی افسانه‌ای تیم منچستر یونایتد و مایکل موریتز است. به شکل کلی، کتاب رهبری از دو قسمت تشکیل شده است. ۱۳ فصل از آن را سر الکس فرگوسن و ۴۰ صفحه آخر را مایکل موریتز بیان می‌کند. یک نکته زیبا در این کتاب صداقت فرگوسن است، او با صراحت به اشتباهات خودش اشاره می‌کند طوری که خواننده فکر می‌کند او این کتاب را برای اصلاح خودش نوشته است. اگرچه محتوای اصلی کتاب مدیریتی‌ست اما نکات بسیار ارزشمندی در آن است که برای زندگی روزمره نیز قابل استفاده است. فرگوسن می‌گوید: «حتماً بی‌دلیل نبوده که خدا به ما دو گوش، دو چشم و یک دهان داده است؛ تا بتوانیم دو برابر حرف زدن، ببینیم و بشنویم».
او در بخشی از کتابش به کارلوس کیروش نیز اشاره می‌کند و در مورد او می‌گوید: «تحسین برانگیزترین مصاحبه‌ای که انجام دادم با کارلوس کیروش بود، کارلوس ایده‌های خوبی نیز داشت و سؤالات خوبی می‌پرسید، باتجربه و مشتاق بود و من در استخدام او تردید به خرج ندادم». در صفحات پایانی کتاب، موریتز از فرگوسن می‌نویسد و از زاویه‌ای دیگر به او نگاه می‌کند، کارها و شیوه رهبری او را با مدیران شرکت‌هایی مثل اپل و گوگل مقایسه می‌کند و او را مدیری موفق می‌داند.
کتاب رهبری در ایران توسط «حسین گازور» ترجمه شده و انتشارات کوله‌پشتی آن را منتشر کرده است.


موضوع(ها):
فرگوسن، الکس، ۱۹۴۱ - م.
مربیان فوتبال - انگلستان - سرگذشتنامه
۴۳۲ صفحه

«تعادل کلید موفقیت هر تیم است. برد در یک بازی فوتبال با یازده دورازه‌بان یا بازیکنانی با استعدادهای یکسان غیرممکن است. تصورم این است که در سازمان‌های دیگر هم این‌گونه است. ما خیلی به ترکیب سنی تیم فکر کردیم؛ اینکه چه تعداد بازیکن بالای سی سال، بین بیست‌وسه تا سی و سنین بیست تا بیست‌وسه سال داریم. تیمی مد نظرم بود که نه خیلی مسن باشد که بازیکنانش کُند باشند یا بعد از مدتی طولانی از بند مصدومیت رها شوند، و نه خیلی جوان که ترکیب تیم بی‌تجربه و بی‌پروا شود. بعد از بازنشستگی نوشته‌های برخی کارکنان را در مورد شرایط یونایتد مطالعه کردم. اگر کسی نداند فکر می‌کند که من یازده جسد را کفن و دفن کرده و به حال خود رها کرده‌ام. بسیار مضحک است. در ابتدای فصل ۲۰۱۳-۲۰۱۲ قصد بازنشستگی نداشتم و مثل همیشه برای رسیدن به آمادگی کامل برای رقابت‌های آینده مصمم بودم. در پایان فصل، میانگین سنی تیم ما همان بیست‌وشش یا تقریباً زیر بیست‌وپنج سال بود.

خیلی از افراد هم می‌گویند که ما بازیکنان بسیاری را با میانگین سنی حدود سی سال یا بیشتر به کار می‌بریم. حقیقت دارد، اما این واقعیت را نیز نادیده گرفته‌اند که این روزها می‌توان از بازیکنی که به خوبی از خود مراقبت می‌کند، انتظار داشت که در سن سی‌وپنج تا سی‌وشش سالگی عملکرد بالایی از خود نشان دهد. بیست‌وپنج سال پیش که هنوز توجه علمی به ورزش، تغذیه، رژیم‌های پیشرفته و زمین‌های بهتر را شروع نکرده بودیم، این امکان وجود نداشت.»