ابن بطوطه
این جهانگرد معروف مراکشی که از مردمان بربر یا آمازیغی بودند چهار یا پنج بار به ایران سفر نمود، و در تمام سفرهای شرقی خود از زبان فارسی برای ارتباط با غیرعرب‌ها استفاده کرد. سفرهای او در دو سوی سواحل دریای فارس و شهرهای فارس از جمله: شیراز، خوزیه (خوزستان)، تُستر (شوشتر)، تبریز و خراسان خواندنی است. سفرنامه‌ی ابن بطوطه از کتاب‌های باارزش جغرافیایی سده‌های میانه است. این سفرنامه: «تُحفَة اَلنُظار فی غَرائِب اَلأمَصار وعَجائِب اَلأسَفار» نام دارد. سفرنامه در قرن هشتم هجری و به دستور یکی از امرای مغرب نگاشته شده است. محتویات آن حاصل مشاهدات خود ابن بطوطه است. آرامگاه ابن بطوطه در تپه‌ای مهجور مشرف به ساحل مدیترانه‌ای شهر طنجه (تنگه) مراکش است.
موضوع(ها):
ابن‌بطوطه، محمد‌بن‌عبدالله، 779 - 703ق. - سرگذشتنامه
ابن‌بطوطه، محمد‌بن‌عبدالله، 779 - 703 ق. - نقد و تفسیر
کشورهای اسلامی - سیر و سیاحت - متون قدیمی تا 1800
کتاب های مشابه
درباره لک‌لک بوک
طراحی و بهینه سازی | مجتمع ارتباطات نوین ایرانیان
ارسال دیدگاه