داستان بی‌پایان

fmbeygi

هر کسی که فیلم ساخته شده از روی این کتاب رو از دوران بچگی یادش باشه قطعاً از کتابش هم لذت می بره. فکر کنم اولین کاری که از انده خوندم اون هم نصفه جیم دگمه بود که مربوط می شه به سال‌ها قبل و من چیزی ازش به یاد ندارم. این کتابش هم یه جورایی می شه گفت ممکنه که تحت تأثیر سری نارنیا و ارباب حلقه‌ها بوده چون اون ها سال‌ها قبل‌تر از این چاپ شده بودن. یک سری ویژگی‌ها و مشخصه‌ها هست که هم می شه به نوعی گفت از قصه‌ها و افسانه‌ها و حتی اسطوره‌های کهن وام گرفته شده و به خاطر همین شاید بین این سه کتاب مشترکه. به خصوص سفر که نقش مهمی توی تکامل شخصیت اصلی داره. اگه توی ارباب حلقه‌ها(که من کتاب رو نخوندم) یک فضای یک دستی رو داریم این جا و توی سری نارنیا(که کتابش رو نخوندم) این که شخصیت‌هایی از زمان و مکان متفاوتی وارد دنیای داستانی دیگه ای بشن وجود داره. حضور شیر،ملکه،پهلوان، اژدها، همراهان دلاور، شخصیت‌های عجیب و غریب و و و همگی باعث شباهت کلی این کارها می شن.

چیزی که توی این کتاب به وضوح دیده می شه سعی در استفاده از حداکثر مشخصات فانتزی بوده چه وام گرفته از ادبیات کهن چه ساخته‌ی اون عصر و دوره برای همین باعث می شه کتاب اونقدرها روایت جذاب و یک دستی نداشته باشه به خصوص که راوی دانای کل مطلقش به خاطر خصوصیت داستانِ بی پایان بودنِ اثر خیلی جاها داستان‌ها رو رها می کنه و بیان می کنه که بعداً گفته می شه که درواقع این تاکیدی است بر وجود هزاران داستان دیگه که مجالی برای بیانش توی این کتاب نیست و هرکدوم به طور مستقل می تونن یک کتاب باشن.
راوی کتاب بیشتر یادآور راوی قصه‌ها وافسانه های کهنه(که البته مربوط به زمان نگارش کتاب هم می شه و ملیت نویسنده که نباید فراموش کرد آلمانی‌ها مجموعه قصه‌هایی مثل برادران گریم دارن و یا افسانه‌ی ملی نیبلونگ ها و...) خلاصه که نباید توقع راوی مدرن و یا ساختار مدرن از این نوع کتاب‌های فانتزی قدیمی داشت و به نوعی اصلاً روایت فانتزی این گونه دلنشین تر و جذاب تره به خصوص برای کودکان و نوجوانان.

چیزی که من رو جذب می‌کرد این بود که نویسنده توی تمام کتاب به نکات فلسفی و هستی شناختی و یا حتی روان شناسی انسان اشاره می کنه بدون این که آزار دهنده باشه. چون ما پا به پای شخصیت اصلی پیش می ریم و این سؤال‌ها نه تنها برای اون که برای ما هم پیش میان و باعث می شه ما هم به فکر واداشته بشیم. این نکته‌ها در مورد چیزهای خیلی جهان شمول و پایه‌ای ان مثلاً چیزی مثل آرزو کردن آدمی یا میل به آرزو و...چیزهای ساده و تکراری و پذیرفته شده‌ای که شاید دیگه تا وقتی که تلنگری بهمون زده نشه درمورد هستی و شکل گیری شون فکر نکنیم چون بهشون عادت کرده‌ایم. این رو دوست داشتم و می‌پسندیدم که حتی در عین ارضای روحیه‌ی سرگرمی طلب مخاطبِ کودک و نوجوانش این جور مسائل رو هم مطرح می کنه و خیلی وقت‌ها پاسخ هم بهش می ده

طولانی بودن و شلوغ بودن( از نظر حجم اتفاق‌ها و حضور شخصیت‌ها و مکان‌های متفاوت) کمی باعث اذیت می‌شد.