باده کهن
باده‌ی کهن
اسماعیل فصیح (زاده‌ی ۲ اسفند ۱۳۱۳ – درگذشته‌ی ۲۵ تیر ۱۳۸۸) داستان‌نویس و مترجم ایرانی است. وی در دهه‌های شصت و هفتاد جزء پرفروش‌ترین نویسندگان معاصر بود. اسماعیل فصیح با بیست کتاب منتشر شده قبل و بعد از انقلاب از جمله نویسندگان پرکار ایرانی محسوب می‌شود. «باده‌ی‌کهن» در سال ۱۳۷۳ توسط نشر البرز منتشر شد، اما بعدها نشر ذهن‌آویز هم آن را به دست چاپ سپرده است.
رمان «باده‌ی کهن» همانند اکثر داستان‌های فصیح در جنوب کشور سیر می‌کند. حکایت از آن پزشکی‌ست که پس از سال‌ها زندگی در امریکا با هدف خدمت به شهر جنگ‌زده‌اش بازمی‌گردد و در بیمارستان شرکت نفت آبادان مشغول به کار می‌شود. در این میان به عشقی دچار می‌شود که آن عشق به تحولاتی اساسی در شخصیت و اعتقادات او می‌انجامد. داستان به‌طور ساده بیانگر تحول روحی انسانی است کاملاً مادی، غرق در دنیای علم و غرق در فساد. کسی که به همه‌ی اعتقادات مذهبی پشت پا زده بود، اما با ورود عشق به زندگی‌اش دریچه‌ای نو به سویش گشوده می‌شود.
در سرتاسر کتاب، ذکر عشق در جریان است. عشقی نه فقط از نوع زمینی؛ عشق به الوهیت باطن. این عشق گاهی از زبان قرآن، گاهی در کشف‌الاسرار و گاهی در غزلهای حافظ و مناجات عرفانی مولوی بیان می‌شود. داستان ابتدا فضای آشنا و تکراری (جنوب - نفت و آشنای غریبه‌ای از فرنگ‌برگشته) را تداعی می‌کند؛ ادامه‌ی داستان اما، با ریتمی آهنگین و دلنشین، عشقی ناباورانه را رقم می‌زند. برخی از منتقدان این اثر را اثری سفارشی می‌دانند، برخی آن را دارای پیامی معکوس و مخرب در جهت تبلیغ دین و عرفان، و برخی آن را داستانی عارفانه و در راستای معرفی عشق راستین تلقی می‌کنند. به هر صورت این کتاب بیانگر نگاه و تجربه‌ای نو از قلم نویسنده‌ای رئالیستی است که حتماً خواندنش خالی از لطف نخواهد بود.
الهه ملک‌محمدی
۲۲۰ صفحه - رقعی (شومیز)
کتاب های مشابه
درباره لک‌لک بوک
طراحی و بهینه سازی | مجتمع ارتباطات نوین ایرانیان
ارسال دیدگاه