من ژانت نیستم

Ziba_Heidari

با داستان همشهری "محمد طلوعی" را شناختم و این روزها با "من ژانت نیستم" شیفته شیوه روایتگری اش شدم. هفت داستان کوتاه با زاویه دید اول شخص. داستان-خاطره هایی دلنشین که به سبک و سیاقی خاص روایت شده بودند. برایم جالب بود که در جای جای هر داستان گریزها به گذشته و نقل خاطرات چنان به خورد قصه رفته بود که اصلا نمی فهمیدم "از کجا خورده ام!" آنقدر که تمیز جا ‌داده شده بودند، این طوری بود که جزییات، روان و بی شیله پیله در دل قصه نمود پیدا می کرد. انتخاب بهترین داستان از میان شان برایم سخت است زیرا که هرکدامشان حلاوتی داشت که یک جور به دل می نشست، اما "پروانه" و "تولد رضا دلدارنیک" را چندباره خواندم.
یک جایی خواندم که "برخی معتقدند داستان های مستقل این مجموعه در ارتباط با هم روایت واحدی را می سازند" که صدالبته بنده هم یکی از آن برخی هستم، اصلا این موضوع داد می زند متعجبم که چرا فقط "برخی" به این قضیه معتقدند!!!
مَخلص کلام از خواندنش هم لذت بردم و هم یاد گرفتم!