کارلو کلودی

تولد : کارلو لورنزینی (Carlo Lorenzini) با نام ادبی کارلو کلودی (Carlo Collodi)، متولد ۲۴ نوامبر ۱۸۲۶، نویسنده ادبیات کودک و نوجوان اهل ایتالیا بود.وی در تاریخ ۲۶ اکتبر ۱۸۹۰ در فلورانس ایتالیا درگذشت.

در ۲۴ نوامبر ۱۸۲۶ در شهر فلورانس، ایتالیا به دنیا آمد. پدرش، «دومینگو لورنزینی»، آشپز و مادرش، «آنجلا اورزالی»، خدمتکار بود. از آثار و نوشته‌های مشهور کلودی می‌توان به پینوکیو اشاره کرد. او در سنین جوانی وارد مدرسه علوم دینی شد و با این‌که به سیاست علاقه‌ی بیشتری داشت، تا سن ۱۷ سالگی در آنجا ماند.
در سن ۲۰ سالگی با نوشتن مقاله‌ای برای یک انتشاراتی پرقدرت فلورنتینی وارد حیطه نویسندگی شد. سپس در ۲۲ سالگی در کشاکش درگیری‌های ایتالیا به یک روزنامه‌نگار بدل گشت و فعالیت‌هایش را با نوشتن مقالات انتقادی برای نشریه موزیکال ایتالی، یکی از مهم‌ترین نشریات آن زمان ایتالیا، دنبال کرد. کلودی پس از چند سال همکاری با نشریات گوناگون و کسب شهرت، خود به انتشار نشریه اقدام کرد. یکی از این نشریات «II Lampione»، نشریه‌ای فکاهی بود که در سال ۱۸۴۸ آغاز به کار کرده بود، اما خیلی زود پس از شورش‌های همان سال به‌وسیله اداره سانسور تعطیل شد و ۱۱ سال بعد دوباره انتشار یافت.
کلودی در طول دهه ۱۸۵۰ نیز به‌عنوان یک نویسنده و نمایشنامه‌نویس به کار ادامه داد و در این زمینه‌ها به موفقیت‌های چشمگیری دست‌یافت. او در سال ۱۸۵۶ نام خود را به اسم مستعار کارلو کلودی تغییر داد. کلودی درواقع نام روستای محل تولد مادرش بود که وی بیشتر دوران کودکی‌اش را در آنجا گذرانده بود.
وی در سال ۱۸۶۱ روزنامه‌نگاری را رها کرد و تا سال ۱۸۷۰ به‌عنوان بازرس مطبوعاتی و ویراستار به کار ادامه داد. پس‌ازآن خیلی زود جذب ادبیات کودکان شد و به ترجمه قصه شاه‌پریان اثر چارلز پرو، نویسنده فرانسوی، به زبان ایتالیایی پرداخت؛ ازجمله، ترجمه‌ی ایتالیایی داستان‌هایی چون: شنل قرمزی، زیبای خفته و گربه چکمه‌پوش.
کلودی سپس فعالیت‌هایش را با طراحی یک مجموعه کتاب آموزشی برای مدارس ادامه داد. در این کتاب‌ها که بامهارت فوق‌العاده نگارش یافته بودند، آموزش با داستان‌گویی همراه بود. آثاری چون جانی، تاینی، کتاب حساب جانی، کتاب دستور زبان جانی، سفر جانی به ایتالیا و فانوس جادویی جانی. بدین‌وسیله او حرکتی جدید در سیستم آموزشی تازه تأسیس‌شده‌ی ایتالیا پدید آورد. او در سال ۱۸۸۱ پایه‌یکی از اولین مجلات ایتالیایی مخصوص کودکان را پی‌ریزی کرد. بدین ترتیب «چیلدرن مگزین» انتشار یافت و از همان شماره‌های نخستین ماجراهای پینوکیو که در آن زمان داستان یک عروسک نامیده می‌شد، در آن چاپ شد. داستان‌های دیگری مثل میمون گوپلوی گلی هم در این نشریه انتشار می‌یافت که از حال و هوایی طنز برخوردار بودند. این داستان‌ها بعدتر در سال ۱۸۸۷ در کتاب داستان‌های شادمانه جمع‌آوری و چاپ شدند.
کلودی در ۲۶ اکتبر سال ۱۸۹۰ در فلورانس درگذشت و نوشته‌هایش در حجمی بسیار زیاد به‌وسیله خانواده‌اش به کتاب‌خانه مرکزی فلورانس اهدا گشت که هم‌اکنون در همان‌جا قرار دارد. او در ابتدا بیشتر به‌عنوان روزنامه‌نگار، منتقد و نویسنده کتاب‌های آموزشی شناخته می‌شد، اما موفقیت کتابی که او به‌قصد سرگرم ساختن نوشت ــ یعنی ماجرای پینوکیو ــ به حدی بود که وی هم‌اکنون جزو بزرگ‌ترین نویسندگان آثار ادبی کودکان محسوب می‌شود. ارزش ادبی داستان پینوکیو اینک پس از گذشت سال‌ها به‌طور کامل شناخته‌شده است.