سعدی شیرازی

تولد : سعدی شیرازی متولد سال ۱۲۱۰ میلادی، در شیراز، شاعر است.

نام اصلی سعدی ابومحمد مصلح الدین ابومحمد عبدالله بن مشرف بن مصلح بن مشرف است. خانواده‌اش از عالمان دین بودند. پدرش از کارکنان دربار اتابک بود و سعدی نیز از دوران کودکی تحت تعلیم و تربیت پدرش قرار گرفت ولی در همان زمان پدرش را از دست داد و تحت تکفل جد مادری خود قرار گرفت. مقدمات علوم شرعی و ادبی را در شیراز آموخت و سپس در نوجوانی برای ادامه تحصیل در دانشگاه نظامیه بغداد، ساخته شده توسط نظام الملک طوسی رهسپار آن دیار شد. در همین شهر بود که به محضر درس جمال الدین ابوالفرج عبدالرحمن محتسب رسید و از او به عنوان مربی و شیخ یاد می‌کند.
آن طور از آثار سعدی بر می‌آید و معاصرینش هم می‌نویسند درصرف و نحو، لغت، کلام، منطق، حکمت الهی، و حکمت عملی مهارت داشت. در سال ۱۲۵۷ کتاب بوستان که عمدتاً نثر است را نوشت. سپس با این فکر که عمر خود را به بطالت گذرانده و به ایام پیری رسیده است دچار افسردگی اما با تحریک دوستان نگارش کتاب گلستان را شروع کرد و در مدت ۵ – ۶ ماه آن‌ را به پایان رسانید.
این کتاب که خیلی از آن به عنوان معجزه نام می‌برند نظم و نثر سعدی که تا آن زمان چنین سبک و روشی سابقه نداشت فصاحت زبان فارسی را به درجه اعلا رسانید.
تاریخ درگذشت سعدی را در منابع گوناگون، یکی از سال‌های ۶۹۰ تا ۶۹۵ هجری قمری ذکر کرده‌اند اما مورد اعتقادترین روایت این است که وی در ذی‌حجه سال ۶۹۰ هجری درگذشته و در همان خانقاهی که اقامت گزیده بود، به خاک سپرده‌شده است.

آثار
۱. بوستان سعدی
۲. گلستان سعدی
۳. غزلیات سعدی