بازمانده روز
بازمانده‌ی روز (The Remains of the Day)
کازوئو ایشی‌گورو (Kazuo Ishiguro) (زاده‌ی ۸ نوامبر ۱۹۵۴ در ناگازاکی) نویسنده‌ی انگلیسی ژاپنی‌تبار است که خانواده‌اش وقتی پنج‌ساله بود به انگلستان مهاجرت کردند. این نویسنده سال‌ها قبل از دریافت جایزه‌ی نوبل در سال ۲۰۱۷، برای کتاب «بازمانده‌ی روز» برنده‌ی جایزه‌ی بوکر شده بود.
«بازمانده‌ی روز» که سومین رمان این نویسنده است، در زمره‌ی ۱۰۰ رمان برتر جهان قرار گرفته، فیلمی هم بر اساس این رمان با همین نام ساخته شده است.
نجف دریابندری، مترجم «بازمانده‌ی روز» که آن را در ۱۳۷۵ توسط نشر کارنامه منتشر کرد، در مقدمه‌ی آن می‌نویسد: «این یک داستان ساده و سرراست نیست، در واقع بافت پیچیده‌ای از چند لایه داستان است که هر کدام در ترازوی زمان خاص خودشان جریان دارند و خواننده‌ی داستان باید به آن‌ها توجه داشته باشد. لایه‌ی بیرونی سرگذشت مردی‌ست به نام «استیونز»، که بیش از سی‌سال در خانه‌ی یکی از اشراف انگلستان به اسم لرد دارلینگتن پیش‌خدمت بوده‌است و اکنون که بساط آن خانه پرچیده شده، دارد خاطراتش را به صورت یادداشت‌هایی که از یک سفر شش روزه به صفحات غرب انگلستان بازمانده است برای ما نقل می‌کند.» در پس زمینه‌ی روایت استیونز بخش‌های مهمی از تاریخ اروپا و جهان که مربوط به سال‌های قبل و بعد از دو جنگ جهانی است، روایت می‌شود. همین لایه‌ی تاریخی و سیاسی غالب داستان است که منجر به آفرینش انسانی همچون استیونز می‌گردد. شخصی مطیع، وظیفه‌شناس و آداب‌دان که جز برای خدمت رسانی به اربابان آفریده نشده است. اما استیونز با وجود آن‌که به این مسئله خوب واقف است باز هم خصلت نوکرمآبی و چاکرمنشی خود را می‌پسندد و در صدد تغییر برنمی‌آید.
رمان خیره‌کننده‌ی ایشی گورو، داستان عاشقانه‌ای همزمان ناراحت‌کننده و خنده‌آور، تأملی عمیق بر شرایط حاکم بر انسان مدرن و مرثیه‌ای برای انگلستان در زمان تغییرات سرنوشت‌ساز است.
۳۶۲ صفحه - جیبی (گالینگور)
قسمتی از کتاب
جوایز
-
بوکر
کتاب های مشابه
درباره لک‌لک بوک
طراحی و بهینه سازی | مجتمع ارتباطات نوین ایرانیان
ارسال دیدگاه
Mehribanooo
بازمانده روز یکی از بهترین کتابهاییه که خوندم. ایشی گورو تو این کتاب داستان زندگی پیشخدمتی به اسم استیونز رو روایت میکنه که تمام عمرش تو خونه‌های اشرافی و برای سران مملکت خدمت کرده تا مهمانیها و مراسماتشون به خوبی برگزار بشه و کلا دستاورد عمرش رو همین میبینه و بهش افتخار میکنه، اما وقتی شرایط طور دیگری میچرخه و اربابش مجبور میشه خونه‌شو بفروشه و بره، استیونز هم روی خونه به ارباب بعدی منتقل میشه در حالی که هیچ چیز مثل گذشته نیست. این وسط اسیتونز عشقی هم به یکی دیگه از پیشخدمتها داشته که اینقدر درگیر کاره و براش اهمیت قائله که اونم از دست میده، در حالی که وقتی سن و سالش بالا رفته و دیگه از شکوه قبل خبری نیست، ذهنش درگیر گذشته شده و داره خاطراتشو حین یه سفر چندروزه برای دیدن همون عشق قدیمی بازگو میکنه. مطرح شدن این مسائل، همینطور لایه‌های دیگه‌ی داستان در کنار هم، تصویر خاص و شفافی به دست میده که هم دلت برای استیونز میسوزه، هم از دستش به شدت عصبانی میشی، در حالی که خودش کماکان در عین حسرت، خنثاست، انگار که فردیتش چنان تحت تاثیر شغلش قرار گرفته که در واقع از بین رفته. نمایش درست این همه حس تو این داستان کاریه که شاید فقط از ایشی گورو بربیاد. راستی فیلمشم دیدم اما اصلا به قوت کتابش نیست! حتما اول کتابو بخونید، بعد برید سراغ فیلمش.
1398-07-30