مصاحبه

گفت‌وگو با عالیه عطایی

شما به عنوان نویسنده‌ای که همواره میان دو سرزمین ایران و افغانستان از نظر هویتی در حال آمد و شد بوده‌اید دوست دارم حستان را نسبت به دیار کشور همسایه‌مان بدانم. سرزمینی که هنوز برای ما ایرانی‌ها پر رمز و راز است. از اینکه با وجود بزرگ شدن و بالیده‌شدن در ایران به سرزمین و دیار دیگری منتسب باشید، چه حسی به شما دست می‌دهد؟ ناراحتی؟

شاید در کودکی و نوجوانی خجالت می‌کشیدم اما از وقتی ازدواج کردم و به ویژه از وقتی بچه‌دار شدم دیگر آن خجالت کودکی با من نبود. من بزرگ شده ایران هستم ولی یک نویسنده با دو پاسپورت به شمار می‌روم. هم متولد زاهدانم و هم متولد هرات. در ایران بزرگ شده‌ ...

گفت‌وگو با عطیه عطارزاده

اولین سوالی که از عطیه پرسیدیم، این بود که از کی و چطور فهمیدید نویسنده‌ای؟

یادم است که وقتی هجده ساله بودم، در یک آتلیه نقاشی استادی داشتم به اسم ابراهیم جعفری که الان از دنیا رفته‌اند. او درباره‌ی نقاشی می‌گفت که من همه‌ی عمرم نقاشی می‌کردم ونمی‌دانستم نقاش هستم. تا اینکه یک نمایشگاه برگزار کردم و بقیه به من گفتند، نقاشم. من هم فکر می‌کنم پاسخ به سؤال از کی فهمیدی نویسنده‌ای، جوابی مانند این دارد. همیشه تو می‌نویسی، اما یک جایی به این نتیجه می‌رسی که کارت ارزش این را دارد که مخاطب بیشتری داشته باشد. چاپش می‌کنی و بعد این مخاطب است که به تو اسم نویسنده می‌دهد.
در نتیج ...

گفت‌وگو با عطیه عطارزاده

پیش از انجام این مصاحبه وقتی در مورد شما و فعالیت‌هایتان جستجو می‌کردم دیدم در کنار نویسندگی، در بحث شعر و هنرهای تجسمی هم فعالیت داشته‌اید و حالا خودتان هم می‌فرمایید که کار مستندسازی را هم انجام می‌دهید. جایگاه نویسندگی بین این‌همه کار کجاست و چطوری این‌ها با هم هماهنگ می‌شوند؟

من از بچگی این‌طور بودم که چند کار را با هم انجام می‌دادم. اما از سنی موقعی که به‌طورجدی وارد هنر شدم این مسئله را به من می‌گفتند. من خودم را نه مستندساز می‌دانم، نه نقاش و نه نویسنده. بیشتر خودم را در قالب واژه آرتیست می‌بینم، یعنی همه این‌ها برایم فرقی نمی‌کند، تنها مدیوم‌هایش است که فرق می‌ک ...