مارسل پروست

تولد : مارسل پروست با نام کامل والنتین لویی ژرژ اوژن مارسل پروست، نویسنده و مقاله‌نویس فرانسوی، ۱۰ ژوئیه ۱۸۷۱ در کمون پاریس بدنیا آمد و هجدهم نوامبر ۱۹۲۲ به علت بیماری آسم درگذشت.

مارسل پروست در سال ۱۸۷۱ در پاریس متولد شد. پدرش پزشکی کاتولیک و مادرش اهل ادبش زنی یهودی بود. مارسل بنیه ضعیفی داشت و در ۹ سالگی مبتلا به آسم شد. نفس تنگی همه‌ی عمر او را خانه‌نشین کرد. بدین طریق مارسل انسی بیش از اندازه با مادر گرفت؛ این رابطه‌ی ویژه با مادر در آثار او نمایان شده است.

مارسل در دانشگاه علم سیاست خواند و تصمیم داشت وارد دستگاه دیپلماسی شود، اما بعد تصمیم گرفت تمام زندگی‌اش را صرف ادبیات کند. او در سال ۱۸۹۲ وارد محافل اشرافی ادبی شد و با آناتول فرانس آشنا شد. در ۲۵ سالگی اولین اثرش «خوشی ها و روزها» را منتشر کرد که آناتول فرانس (مشهورترین نویسنده آن دوران) بر آن مقدمه نوشت.
اولین شاهکار پروست، «از جانب خانه‌ی سوان» بود که اولین قسمت از اثر هفت‌گانه‌ «در جست‌وجوی زمان از دست‌رفته» را تشکیل می‌داد و در دسامبر ۱۹۱۳ منتشر شد.

این نویسنده فرانسوی در عرصه‌ نویسندگی از افرادی چون «گوستاو فلوبر»، «فئودور داستایوفسکی»، «جورج الیوت» و «لئو تولستوی» الهام می‌گرفت و «گراهام گرین» او را بزرگ‌ترین نویسنده‌ قرن بیستم نامید.

اکثر آثار پروست بعد از مرگش به چاپ رسیدند؛ رمان «اسیر» در سال ۱۹۲۳، رمان «زندانی» در سال ۱۹۲۵، «زمان بازیافته» در سال ۱۹۲۷، «ژان سنتوی» در سال ۱۹۵۲ و اثر ناتمام «علیه سنت بوو» در سال ۱۹۵۳ منتشر شدند.

این نویسنده در سال ۱۹۱۸ جایزه‌ی ادبی معتبر «گنکور» فرانسه را کسب کرد.

آثار
1. خوشی‌ها و روزها
2. در جستجوی زمان از دست‌رفته، (رمان ۷ جلدی)
3. ضد سَنت‌ بوو، خاطره‌های بامداد
4. لذت خواندن
5. در سایه مارسل پروست
6. عشق سوان
7. روزهای مطالعه
8. حسادت

نوشته ای از مارسل پروست

زمانی که هر روزه در اختیار داریم انعطاف‌پذیر است؛ شورهایی که در دل داریم آن را کش می‌آورد، شورهایی که در دل دیگران می‌انگیزیم آن را در هم می‌فشرد و عادت آن را پر می‌کند. عشق، امری کاملاً باطنی و ذاتی و مربوط به نفس خود ما است و ما موجوداتی را که حقیقی باشند دوست نداریم، بلکه موجوداتی را دوست داریم که خود، آنها را آفریده‌ایم.